Medycyna wschodnia i zachodnia zupełnie inaczej podchodzą do chorego. Jednak obie mają wspólną cechę – troskę o jego dobro. Trudno byłoby różnicować między tymi dwoma systemami – najważniejszym zadaniem każdego lekarza to przede wszystkim nie szkodzić. Źle dobrany sposób leczenia może przynieść znacznie więcej szkód niż powściągliwa pomoc.
Refleksologia bardzo silnie związana jest z medycyną wschodnią traktowaną dziś nieco po macoszemu. Terapia zakłada pobudzanie meridianów przebiegających przez dłonie i stopy. Przepływ energii następuje poprzez masowanie i uciskanie punktów na stopie związanych z konkretnym narządem. Masaż stóp stosowali już starożytni Chińczycy, inne znane metody leczenia związane z tym krajem to akupresura i akupunktura. Z tymi dwiema technikami refleksologia ma wiele wspólnego – wszystkie te metody leczenia związane są z punktami umieszczonymi na stopach. Dzięki specjalistycznemu masażowi wykorzystuje się możliwości regeneracyjne organizmu, by bez żadnych środków zewnętrznych potrafił sam sobie poradzić z problemem.
Ale refleksologia to nie tylko Państwo Środka. Powiązana jest także z innymi miejscami na świecie. To także Egipt i hieroglify, z których możemy odczytać, że już w starożytności praktykowano masaż stóp jako metodę leczniczą. Już wtedy wiedziano, że masaż stóp może dodatnio wpływać na zdrowie i samopoczucie. Również Indianie korzystali z refleksoterapii, dzięki czemu potrafili zrównoważyć wszystkie poziomy – psychiczny, fizyczny i duchowy.
Powiązania z medycyną wschodnią są silne, ale nie jedyne. To nie tylko rdzenni Amerykanie, ale także mieszkańcy nowożytnej Ameryki. Mimo iż refleksologia jest silnie osadzona w głębokiej przeszłości, to jednak po raz drugi narodziła się dla świata właśnie w Stanach Zjednoczonych. Tutaj powstały najważniejsze dzieła dotyczące tej metody leczenia, w tym książki dr. Williama Fitzgeralda. Wcześniej prace badawcze powstawały także w Europie – w XIX-wiecznych Niemczech, Wielkiej Brytanii, Austrii, Rosji. Jednak to USA stanowi najważniejszy punkt na „refleksologicznej” mapie świata, ponieważ to właśnie tutaj powstała terapia strefowa, której twórcą jest wspominany już dr Fitzgerald. Mówi ona, że w organizmie występują określone strefy, przez które przebiegają kanały energetyczne. Zator w tych kanałach powoduje, że człowiek zaczyna się czuć gorzej i stopniowo choruje. Nie wolno również zapomnieć o tak ważnej postaci dla refleksologii, jak Eunice Ingham, dzięki której praca refleksologa przybrała swój obecny kształt. Dr Ingham rozdzieliła specjalistyczny masaż stóp (który stał się celem zabiegu) od teorii stref.
Zasadnicza różnica między medycyną zachodnią i wschodnią związana jest z teorią holistyczną. Co prawda, obecnie wiele się zmienia na polu leczenia tradycyjnego – coraz większą popularność zdobywa właśnie nastawienie całościowe do organizmu człowieka. Takie podejście reprezentuje od zawsze refleksologia oraz wiele innych alternatywnych sposobów leczenia. Dziś powoli, ale coraz częściej lekarze przekonują się do teorii holistycznej. Obie metody leczenia powinny czerpać z siebie nawzajem, w ten sposób najwięcej zyskuje sam pacjent.