Samoleczenie polega na usunięciu z organizmu czynników szkodliwych dla naszego zdrowia, a w dalszej perspektywie – życia. Tradycyjne metody wymuszają ingerencję – poprzez operacje, zabiegi chirurgiczne czy zażywanie leków. W ten sposób organizm przyzwyczajany jest do tego, że z każdą chorobą otrzyma pomoc z zewnątrz, a co z tym związane – sam nie będzie potrafił zareagować na szkodliwe czynniki wywołujące ból i schorzenia. Refleksoterapia podchodzi do problemów zdrowotnych zupełnie inaczej. Aby w pełni się wyleczyć, trzeba również usunąć lek, który zastosowano przeciw chorobie. Im silniejsze schorzenie, tym więcej farmaceutyków, które pomagają w jednym, lecz szkodzą całościowo – zanieczyszczają organizm, osłabiają jego odporność, wywołują reakcje uboczne. Przyjmowanie silnych leków odbija się na wątrobie, żołądku, sercu. Dlatego refleksoterapeuta nie będzie korzystał z żadnych zewnętrznych sposobów. Zajmie się pobudzeniem organizmu i zainfekowanych narządów, by potrafiły się same uleczyć. W ten sposób w przyszłości zwalczą chorobę bez pomocy z zewnątrz.
Wiele osób po zabiegu zauważa u siebie symptomy świadczące o nasileniu dotychczasowej choroby. Jednak nie należy się obawiać – w ten sposób dostajemy sygnały, że organizm z fazy stagnacji przeszedł w fazę działania i aktywnej walki. Nie powinno się tłumić objawów choroby, bo są one namacalnym dowodem na istnienie mechanizmów obronnych organizmu. Przyjmowanie leków jest szkodliwe również z jeszcze jednego powodu: osłabiają one to działanie. Ulga w cierpieniu jest krótkotrwała, zaś na dłuższą metę stajemy się jeszcze bardziej podatni na ból.
Zabieg refleksologiczny ma na celu również stymulację układu krążenia. Efektem tego jest nie tylko szybszy transport składników odżywczych do narządów, ale także ich efektywniejsze usunięcie z organizmu. Zasługą refleksoterapeuty jest pobudzenie właściwych narządów, by organizm mógł leczyć się sam.